Yusuf suresi-Qurani-Kerim azerbaycan dilinde

12.
Yusuf (Yusif) suresi1
(Mekkede nazil olmu$dur, 111 ayedir)
Bismillahir–rehmanir-rehim!

1. Elif, Lam, Ra! Bunlar aciq-aydin Kitabin (Quranin) ayeleridir!
2. (Ey Mekke ehli!) Biz onu erebce bir Quran olaraq nazil etdik ki, (menasini) anlayasiniz.
3. (Ya Resulum!) Biz bu Qurani sene vehy etmekle senin ucun en gozel hekayeti (qisseni) dani$iriq. Hercend ki, sen evvelce (ondan) esla xeberdar deyildin.
4. Bir zaman Yusif atasina demi$di: “Atacan2! Men (yuxuda) on bir ulduz ve Gune$le Ayi gordum. Gordum ki, onlar mene secde (tezim) edirler”.
5. (Atasi Yequb) dedi: “Can ogul3! Yuxunu qarda$larina dani$ma, yoxsa sene bir hiyle qurarlar4. Cunki $eytan insanin aciq-a$kar du$menidir.
6. (Yuxuda gorduyun kimi) Rebbin seni (ba$qalarindan) secib ustun tutacaq, sene yuxu yozmagi oyredecek, bundan evvel babalarin Ibrahime ve Ishaqa nemetini tamamlayib (peygemberlik) verdiyi kimi, sene ve Yequb nesline de tamamlayib verecek. Heqiqeten, Rebbin (her $eyi) bilendir, hikmet sahibidir!”
7. Yusifin ve qarda$larinin ehvalatinda (bu haqda) soru$anlar ucun (nece-nece) ibretler vardir.
8. Bir zaman (Yusifin qarda$lari oz aralarinda) bele demi$diler: “Biz (bir-birimize bagli, sayca cox, guclu) bir deste oldugumuz halda, Yusif ve onun (atabir-anabir) qarda$i (Bin Yamin) atamiza daha ezizdirler. Heqiqeten, atamiz aciq-a$kar bir yanli$liq icindedir!”
9. (Aralarindan biri dedi:) “Yusifi oldurun ve ya (uzaq) bir yere atin ki, ataniz mehrini yalniz size salsin. Ondan sonra ise (tovbe edib) emelisaleh bir camaat olarsiniz!”
10. Bir ba$qasi (Rubil ve ya $emun) bele dedi: “Yusifi oldurmeyin, onu bir quyunun dibine atin. Eger bele etseniz, yol kecenlerden biri onu goturer”.
11. Onlar dediler: “Ata! Biz Yusifin xeyirxahlari oldugumuz halda, sen ne ucun onu bize etibar etmirsen?”
12. Sabah onu bizimle birlikde (cole gezmeye) gonder, qoy oynayib eylensin, gozu-konlu acilsin. Biz onu mutleq qoruyacagiq!”
13. (Yequb) dedi: “Onu aparmaginiz meni cox meyus eder (ayriligina doze bilmerem). Qorxuram ki, onu qurd yeye, siz de xeber tutmayasiniz!”
14. Onlar: “Biz guclu bir deste (on bir nefer) ola-ola (gozumuzun qabaginda) qurd onu yese, onda biz aciz olariq ki!”-deye cavab verdiler.
15. (Qarda$lari) onu (Yusifi) goturub (cole) apararken onu quyuya atmaq ucun sozu bir yere qoydular. Biz (Yusife): “Sen (bir vaxt) onlara (qarda$larina) ozlerinin bu i$i baresinde hec gozlemedikleri (seni tanimadiqlari) halda xeber vereceksen!” -deye vehy etdik.
16. Onlar ax$amustu aglaya-aglaya atalarinin yanina geldiler.
17. Ve dediler: “Ata! Biz (at capmaq, yaxud qaci$ib-otu$mek ve ya ox atmaqda) bir-birimizle yari$maq ucun (sehraya) getmi$dik ve Yusifi $eylerimizin (libaslarimizin) yaninda qoymu$duq. Bir de xeber tutduq ki, qurd onu yemi$dir. Indi biz dogru dani$saq da, sen bize inanmayacaqsan!”
18. Onlar (Yusifin) koyneyinin ustune yalandan bir qan (lekesi yaxib) getirmi$diler. (Yequb) dedi: “Xeyr (hec de dediyiniz kimi deyildir), sizin oz nefsiniz sizi bu i$e sovq etmi$dir (cirkin emelinizi size gozel gostermi$dir). Mene yalniz gozel (tukenmez, dozumlu) sebir gerekdir. Dediklerinizden (Yusif baresinde dediklerinizin yalan oldugunu subut etmekden) otru ancaq Allahdan komek dilemek lazimdir!”
19. Nehayet, (Medyenden Misire geden) bir deste musafir (karvan ehli bu yere) gelib sucularini (su dalinca) gonderdiler. (Sucu) qabini quyuya salan kimi: “Mujde5! Bu bir oglandir!” -dedi. Onlar (musafirler ve ya qarda$lari Yusifi) satdiq bir $ey (ticaret mali) kimi gizledib saxladilar. Allah ise onlarin ne etdiyini (Yusifin ba$ina ne oyun acdiqlarini) yax$i bilirdi!
20. (Yusifi teqib eden qarda$lari i$in ne yerde oldugunu bildikde: “Bu bizim qacmi$ kolemizdir! -deye) onu deyersiz bir qiymete bir nece dirhem